Pojęcia takie jak „płaca” i „koszty pracy” nie są łatwe do zdefiniowania. Na pytanie, czym jest „płaca”, krótko w słownikach odpowiada się „wynagrodzenie za pracę”, a koszty płacy to „wszystkie koszty, które wynikają dla pracodawcy z wypłaty wynagrodzenia”. Ale chociaż te opisy są zgodne z intuicyjnym zrozumieniem, nie są one całkowicie poprawne. Wszak wynagrodzenie jest tylko wtedy, gdy z pracownikiem istnieje również stosunek pracy. Dochód osoby samozatrudnionej nie jest traktowany jako wynagrodzenie, ale jako dochód mieszany z pracy, który obejmuje również zyski z działalności gospodarczej. Zasiłek (ograniczony) za pracę wolontariacką również nie jest wynagrodzeniem. Najogólniej rzecz biorąc, płace to wynagrodzenie za pracę wykonywaną w ramach zatrudnienia pracownika u pracodawcy.
Holenderski ma wiele terminów, które odnoszą się do czegoś takiego jak płace są to na przykład: wynagrodzenie, dochodzie (z pracy), honorarium, zarobki, odszkodowanie, pieniądze za pracę, zarobionym zarobku, wynagrodzeniu brutto, wynagrodzeniu netto, wynagrodzeniu minimalnym, wynagrodzeniu z układu zbiorowego pracy, płace kontraktowe, koszty personelu, koszty wynagrodzeń i koszty pracy. Są jeszcze takie pojęcia jak wynagrodzenie urlopowe, wynagrodzenie dodatkowe, prowizja, premia, podział zysku, napiwek lub płaca godzinowa, płaca miesięczna, płaca podstawowa i płaca roczna.
Niektóre terminy oznaczają to samo, ale w innych przypadkach opisują zupełnie inne znaczenie. Na przykład płaca netto w Holandii stanowi mniej więcej połowę kosztów płacy. Dlatego ważne jest dokładne opisanie, co rozumie się pod pojęciem „wynagrodzeń”. Pracownik prawdopodobnie patrzy przede wszystkim przez pryzmat dochodów, podczas gdy pracodawca bardziej myśli o kosztach płacowych. Ponadto różnym pojęciom przypisuje się różne znaczenia. Na przykład „wynagrodzenie pracownicze” może odnosić się do wynagrodzenia netto lub wynagrodzenia brutto, dla Urzędu Statystycznego Niderlandów termin ten oznacza wynagrodzenie brutto powiększone o składki na ubezpieczenie społeczne płacone przez pracodawców, co jest prawie równe kosztom wynagrodzenia.
Wikipedia zawiera jaśniejszy opis płac: „Płaca (często także płaca, pensja, zasiłek miesięczny lub zasiłek) jest (zwykle finansowym) świadczeniem za pracę. Wynagrodzenie wypłacane jest przez pracodawcę pracownikowi, który wykonuje pracę najemną na rzecz pracodawcy.” Ogólny opis kosztów wynagrodzenia to: wszystkie koszty bezpośrednio związane z wykorzystaniem czynnika produkcji pracy: wynagrodzenia, dodatki i udział pracodawcy w ubezpieczeniu społecznym składki.
Ponadto różne władze często stosują inną definicję „wynagrodzenia”. Na przykład wynagrodzenie w sensie prawa pracy nie jest tożsame z wynagrodzeniem według administracji podatkowej i celnej (na przykład w odniesieniu do zwrotu kosztów i napiwków). A wynagrodzenie, od którego naliczane są składki lub naliczana jest emerytura, również różni się od tego. Ponadto Statistics Netherlands opracowuje różne statystyki dotyczące płac, w których stosuje się różne definicje, częściowo w oparciu o regulacje Eurostatu, Europejskiego Biura Statystyki.
Fakt, że „płaca” jest interpretowana na tak wiele różnych sposobów, nie oznacza, że płace nie są ważne. Wręcz przeciwnie, wynagrodzenia pracowników (płace brutto plus składki na ubezpieczenie społeczne płacone przez pracodawców) wyniosły w 2019 r. ponad 388 mld euro, co stanowi 48 proc. całkowitego produktu krajowego brutto Holandii. Połowa całej populacji Holandii (w każdym wieku) miała dochody z wynagrodzeń. A dla połowy z ponad 13,5 miliona osób zarabiających, żyjących w prywatnych gospodarstwach domowych, wynagrodzenie było głównym źródłem dochodu.
Związek między terminami „wynagrodzenia” i „pracownicy” nie oznacza, że płaca istnieje tylko wtedy, gdy pracownik pracuje. W końcu wynagrodzenie wypłacane w dni świąteczne i ustawowo wolne od pracy również stanowi część wynagrodzenia. Z drugiej strony, większość pracowników nabywa również prawa do zasiłku dla bezrobotnych w trakcie zatrudnienia, który może być wypłacony tylko wtedy, gdy pracownik stał się bezrobotny. Większość pracowników nabywa również uprawnienia emerytalne. Część składki emerytalnej pracownika jest częścią wynagrodzenia brutto, część składki emerytalnej pracodawcy jest wliczona w koszty wynagrodzenia. Świadczenia emerytalne liczą się jako wynagrodzenie z poprzedniego zatrudnienia (jak również świadczenia, które nadal są wypłacane przez pracodawcę, w tym kredyty wycofane z programu oszczędzania przez całe życie), które nie są wliczane do wynagrodzeń w statystykach wynagrodzeń. Odprawy i odprawy przejściowe oraz świadczenia z tytułu śmierci wliczają się do kosztów wynagrodzenia.
Dla dobrego zrozumienia pojęcia „płaca” warto rozróżnić a liczba koncepcji płacowych. Ta sekcja zawiera krótki przegląd najważniejszych terminów używanych przez Urząd Statystyczny Niderlandów.
Za każde euro, które pracownicy zarabiają netto, pracodawca musi zapłacić około dwukrotnie. Duża część tego, co płaci pracodawca, trafia na ubezpieczenie społeczne. Ponadto potrącany jest podatek od wynagrodzeń i składki na ubezpieczenie społeczne. Dotyczy to:
Wynagrodzenie netto = wynagrodzenie brutto -/- podatek od wynagrodzenia/składki na ubezpieczenie społeczne -/- składki emerytalne pracowników -/- potrącone składki na ubezpieczenie zdrowotne (Zvw)
Oprócz wynagrodzenia brutto, składki na ubezpieczenia społeczne odprowadzane są przez pracodawców. Razem wzięte, jest to wynagrodzenie pracownika.
Wynagrodzenie pracowników = wynagrodzenie brutto + składki na ubezpieczenie społeczne płacone przez pracodawców
Pracodawcy mają również do czynienia z opłatami końcowymi. Na przykład pracodawcy płacą podatki od wynagrodzeń pracowników w ramach programu kosztów związanych z pracą, gdy tylko przekroczą one określony limit. Z drugiej strony firmy i instytucje otrzymują również dotacje do kosztów wynagrodzeń, takie jak zasiłek dla osób o niskich dochodach (LIV), a w 2020 r. płatności w ramach tymczasowego nadzwyczajnego środka pomostowego na rzecz zatrudnienia (NOW). W 2019 r. łączne wynagrodzenie pracowników wyniosło ponad 388 mld euro, tak więc po doliczeniu składek końcowych i odjęciu dopłat do wynagrodzeń daje to kwotę prawie 387 mld euro jako koszty wynagrodzeń.
Koszty wynagrodzeń = wynagrodzenie pracowników + składki końcowe -/- dotacje do kosztów wynagrodzeń
Oprócz kosztów wynagrodzeń, firmy i instytucje ponoszą również koszty, których nie można bezpośrednio przypisać do poszczególnych pracowników, takie jak koszty szkoleń, funkcjonowania stołówek oraz rekrutacji i selekcji personelu. Koszty te stanowią 3 procent całkowitych kosztów pracy.